Ένας από τους ανθρώπους που γνωρίζουν πολύ καλά τον πυρήνα των Windows και των άλλων λειτουργικών συστημάτων συμμετείχε πρόσφατα σε εκδήλωση του Πανεπιστημίου του Illinois και μίλησε μεταξύ άλλων για τη λειτουργία των πολυπύρηνων επεξεργαστών. Ο Dave Probert της Microsoft υποστήριξε ότι έτσι όπως είναι δομημένα τα σημερινά λειτουργικά συστήματα, είναι πρακτικά αδύνατο να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες των πολυπύρηνων CPUs.
Ο Probert ανέφερε ότι ο παράλληλος προγραμματισμός δεν είναι η ορθή μέθοδος για την αξιοποίηση των πολλών πυρήνων. Όπως τόνισε στην παρουσίασή του, "το θέμα δεν είναι να ρίχνουμε το βάρος στην ανάπτυξη τεχνικών όπως το parallel programming, αλλά να δούμε από το μηδέν τις βασικές αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται ένα λειτουργικό [...] Οι σημερινοί υπολογιστές δεν εκμεταλλεύονται όπως πρέπει τους multicore επεξεργαστές. Γιατί να περιμένει κανείς με τόσο parallel hardware;"
Σύμφωνα με το σκεπτικό του Probert, το ιδανικό λειτουργικό είναι πολύ διαφορετικό από τα Windows και το Unix που γνωρίζουμε σήμερα και δρα ως hypervisor ανάμεσα στη virtual machine και το hardware. Με βάση αυτό το σκεπτικό, το λειτουργικό δίνει σε κάθε πρόγραμμα έναν πυρήνα και μέρος από τη διαθέσιμη μνήμη και στη συνέχεια το πρόγραμμα αναλαμβάνει τη διαχείριση των πόρων χρησιμοποιώντας metadata από τον compiler.
Φυσικά, ο Probert αναγνώρισε ότι είναι πολύ δύσκολο να αναπτυχθεί και να δοκιμαστεί αυτή τη στιγμή ένα τέτοιο μοντέλο, ωστόσο εξέφρασε την πεποίθησή του ότι ένα τέτοιο λειτουργικό θα έδινε πολύ μεγαλύτερη ευελιξία.
Πηγή: Pc Magazine
Ο Probert ανέφερε ότι ο παράλληλος προγραμματισμός δεν είναι η ορθή μέθοδος για την αξιοποίηση των πολλών πυρήνων. Όπως τόνισε στην παρουσίασή του, "το θέμα δεν είναι να ρίχνουμε το βάρος στην ανάπτυξη τεχνικών όπως το parallel programming, αλλά να δούμε από το μηδέν τις βασικές αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται ένα λειτουργικό [...] Οι σημερινοί υπολογιστές δεν εκμεταλλεύονται όπως πρέπει τους multicore επεξεργαστές. Γιατί να περιμένει κανείς με τόσο parallel hardware;"
Σύμφωνα με το σκεπτικό του Probert, το ιδανικό λειτουργικό είναι πολύ διαφορετικό από τα Windows και το Unix που γνωρίζουμε σήμερα και δρα ως hypervisor ανάμεσα στη virtual machine και το hardware. Με βάση αυτό το σκεπτικό, το λειτουργικό δίνει σε κάθε πρόγραμμα έναν πυρήνα και μέρος από τη διαθέσιμη μνήμη και στη συνέχεια το πρόγραμμα αναλαμβάνει τη διαχείριση των πόρων χρησιμοποιώντας metadata από τον compiler.
Φυσικά, ο Probert αναγνώρισε ότι είναι πολύ δύσκολο να αναπτυχθεί και να δοκιμαστεί αυτή τη στιγμή ένα τέτοιο μοντέλο, ωστόσο εξέφρασε την πεποίθησή του ότι ένα τέτοιο λειτουργικό θα έδινε πολύ μεγαλύτερη ευελιξία.
Πηγή: Pc Magazine
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου